Yoga kan niet langer als een trend worden beschouwd; het is zeker iets dat zijn weg naar de mainstream heeft gevonden. Mensen komen massaal naar hun hot yogalessen, flowyogalessen en zelfs naar geitenyoga! Hoe is yoga zo populair geworden? Met zijn oorsprong diep geworteld in de oude oosterse traditie, is het vrij opmerkelijk om te zien hoe yoga is geëvolueerd in de 20e en 21e eeuw. Maar waar komt yoga vandaan? Hoe kwam deze oude praktijk in onze westerse cultuur terecht? Om een antwoord op die vragen te krijgen, laten we een korte geschiedenis van yoga bekijken om te zien hoe het in de moderne tijd nog steeds zo’n grote impact heeft.
Yoga vindt zijn oorsprong in de noordelijke regio van India en maakte deel uit van de rituele praktijken van die tijd. De vroegste leerstellingen van de yogafilosofie gaan waarschijnlijk minstens 5000 jaar terug. Vedische priesters leerden over kennis, wijsheid en gezond positief leven door liedjes, gebeden en andere rituelen van die tijd. Deze leringen werden later opgetekend in oude teksten en geschriften en zijn te vinden in documenten zoals de Upanishads. Sommige van deze teksten, waaronder de beroemde Bhaghavad Gita, zijn nog steeds te lezen.
In dit Pre-Klassieke Tijdperk van Yoga zul je zien dat er geen yogahoudingen werden beoefend. Yoga was in deze tijd meer een gesproken filosofie die vanuit een religieuze context aan haar mensen werd gedeeld. Hier werd echter wel de basis en de bedoeling van yoga gelegd.
Naarmate deze oude praktijken en leringen verfijnder werden en uiteindelijk werden gedocumenteerd, begonnen de ideeën over yoga in de loop van de tijd te veranderen. Het werd duidelijk dat de geschreven woorden van deze filosofie eigenlijk tegenstrijdig begonnen te klinken. Onderzoekers van de praktijk beweerden dat een meer systematische aanpak nodig was om yoga als geheel beter te begrijpen. Een van deze beoefenaars, Patanjali, probeerde de geschreven geschriften opnieuw te interpreteren in iets dat praktischer was. Hij wordt beschouwd als de “vader van yoga” en men kan zijn interpretaties van de yogafilosofie lezen in de yogasutra’s. In dit poëtisch geschreven document beschrijft hij yoga als een pad naar verlichting. Op zijn pagina’s kan men deze paden, of ‘acht ledematen’, volgen om een verlicht leven te bereiken. Deze standaardisatie van yoga werd bekend als het klassieke tijdperk van yoga.
Zelfs in deze tijd was yoga nog steeds iets dat werd geleerd door de Schrift, andere geschriften en rituele praktijken. Maar toen yogi’s de acht ledematen van Patanjali volgden, was er een andere verschuiving in de beoefening nodig om aan het tijdperk te voldoen. Hoewel yoga nog steeds zijn oude Vedische structuur had, verklaarden groepen, zoals de Tantricas, dat een focus op het fysieke lichaam nodig was om meer begrip te geven aan de ledematen die ze leerden. Er werd aangenomen dat yoga niet alleen ging over intellectueel begrip, maar dat het door meer mensen diepgaand begrepen, beoefend en geaccepteerd kon worden als het fysieke elementen bevatte. Als gevolg hiervan werd Tantra Yoga een nieuwe vorm van yoga in dit postklassieke tijdperk van yoga. Het introduceerde methoden om de geest en het lichaam van onzuiverheden te reinigen, zodat ze vrij zouden kunnen zijn om ware en rijke verlichting te bereiken. Een deel van de lichamelijkheid die in de rituele praktijken werd geïntroduceerd, was ademwerk of ‘Pranayama’. Door dynamische ademhaling kon het lichaam een verbeterd gevoel van helderheid ervaren. Naast het ademen werd het bewegen van het fysieke lichaam een onderdeel van de reinigende component.
Deze verbinding tussen geest en lichaam werd later bekend als Hatha Yoga; het werd een oefening van het combineren van adem en beweging in de spirituele beoefening naar verlichting. Dit is de stijl van yoga die uiteindelijk zijn weg vond naar de westerse cultuur. In dit moderne yoga-tijdperk werd de filosofische praktijk volledig ontwikkeld, onderwezen en beoefend.
Tegen de jaren 1920 verfijnde T. Krishnamacharya, een yogaleraar, geleerde en genezer, de Hatha Yoga. Hij opende de eerste Hatha Yoga School in Mysore, India. In zijn lessen leverde hij een dieper begrip en een modernisering van yoga aan zijn studenten. Enkele van zijn meest bekende studenten waren B.K.S. Iyengar, T.K.V. Desikachar en Pattabhi Jois. Iyengar bracht fysieke precisie in zijn praktijk. Hij concentreerde zich op lichaamshouding, ademhaling en genezing. Hij cultiveerde een systeem van meer dan 200 yogahoudingen om de gezonde geest, lichaam en geest te ontwikkelen. Iyengar Yoga is nog steeds een beoefening die een yogi tegenwoordig in sommige yogastudio’s kan vinden. Deze oefening, vaak gedaan met rekwisieten zoals riemen en blokken, helpt de kracht, flexibiliteit en mobiliteit van een persoon.
Desikachar, de zoon en yogastudent van Krishnamacharya, ontwikkelde een yogastijl genaamd Viniyoga. Hij wilde ervoor zorgen dat de oude leringen van yoga niet verloren gingen in alleen een fysiek gefocuste praktijk. Viniyoga bracht aspecten van de yogasutra’s naar voren. Verder introduceerde hij een meer holistisch aspect in de praktijk. Hij verwerkte een dieper bewustzijn van iemands achtergrond, cultuur en leeftijd.
Pattabhi Jois had ook een grote invloed op de geschiedenis van yoga. Ook hij wilde de oude yogapraktijken naar de moderne tijd brengen. Hij nam de acht ledematen die worden beschreven in de Yoga Sutra’s en ontwikkelde een systematische yogastijl genaamd Ashtanga (wat ‘acht ledematen’ betekent). In overeenstemming met de oorsprong en intenties van yoga, op weg naar verlichting, leerde zijn praktijk een vloeiende stijl van yoga ( vinyasa) die de nadruk legde op kracht, uithoudingsvermogen, behendigheid, flexibiliteit, vastberadenheid en meer. In de jaren 40 opende hij het Ashtanga Yoga Research Institute. Deze systematische stijl van yoga wordt nog steeds onderwezen en beoefend.
Dit laat ons dus nog steeds de vraag achter hoe yoga zo populair is geworden en sterk beïnvloed is door de mainstream. Toen de oefenboom in het begin van de jaren zeventig plaatsvond, introduceerden meer sportscholen, studio’s en gemeenschapscentra aerobics in hun fitnessschema’s. Hoewel yoga in de jaren vijftig in de westerse cultuur was opgekomen, was het nog steeds redelijk obscuur en nieuw met kleinere gemeenschappen die soorten als Iyengar Yoga en Ashtanga Yoga beoefenden. Maar omdat Ashtanga zo’n “fitness” -kwaliteit had, kwam het uiteindelijk in de oefenscène terecht. Hatha Yoga werd steeds populairder en stroomlijnde zich naar sportschoolinstellingen en onafhankelijke studio’s.
Als resultaat van deze vroege yogapioniers hebben we de opkomst gezien van Bikram Yoga en Power Vinyasa Yoga (afkomstig van Ashtanga Yoga), Anusara Yoga (afkomstig van Iyengar Yoga) en andere denk- en oefenscholen. En verder ervaarden mensen wonderbaarlijk positieve resultaten van deze nieuwe fysieke praktijk. En hoewel studenten yogalessen volgden voor de lichamelijke voordelen, waren de oude leringen van bewuste en spirituele verbinding ingebed in de praktijk. Yoga blijft een hulpmiddel en hulpmiddel bieden om meer zelfbewustzijn, reiniging en genezing te krijgen, en een pad naar aardse verlichting.
Haal je inspiratie uit onze blogs
